PISZE CZYTAM, FASCYNUJE SIĘ. Nie moge zasnąć ból i cierpienie mi nie pozwala pozatym ciągnie mnie do tego gupiego puda żeby zobaczyć co zostawiliście dla mnie. Serce sie cieszy lecz dusz smuci... takie dziwne zzjawisko nie do opisania... cay czas myśle może za intensywnie??? nie wiem kończe musze sie opanować pogodzić sie z eczywistościa. uwieżcie każdy ma czasem marzenia o śmierci gdy świat go przerasta, lecz jak gdy sie stanie z nia twarza w twarz czowiek staje sie bezradny...
JESTEM ZAFASCYNOWANY TYMI WSZYTSKIMI BLOGAMI, TYM ŻE KTOŚ BEZINTERESOWNIE ZAJMUJE SIE MOJĄ OSOBĄ ŻE POSTANOWIEM DODAĆ 2 WPIS... to mnie tak podtrzymuje , ale... ja poprostu nie moge tego zdzierżyć to mnie przerasta. myśl o tym że odchodze z tego świata jako nikt, ktoś kto nic nie osiagna. Zostawiam tu wszytsko rodzine przyjació wszytsko! cay czas po gowie chodzi mi pytanie: dlaczego? tego nie zmienie, oswajam sie. mam o wiel modsza siostrzyczke która jeszcze nie rozumie. Nie wie że pewnego dnia wejdzie do mojego pokoju, a gdy mnie w nim nie zastanie spyta zdziwniona mamy: gdzie jest piotruś?? takie gupie myśli dlaczego ja o tym pisze nie wiem, ale coś mnie w gardle ściska, coś mnie boli nie mam tego komu powiedzieć...
Nie rozumiem? od pewnego czasu bywałem na tej stronie oglądałem to co wy robicie i jestem pod wrażeniem... ale nie o to chodzi... każdy z was ma swoje wzloty i upadki, każdy ma problemy. Zawsze wydawało mi sie to dziecinne<pisanie blogów>ale dziś stwierdziłem że sam zaczne pisać i podzielać się z wami tym co mnie spotkało.... jestem cieżko chory już od pewnego czasu...nie wiem dlaczego o tym pisze nie wiem dlaczego chce żeby ludzie czytali to wspóczuli mi... może tego potrzebuje??? nie wiem sam... jestem pogrążony, wszystkie plany perspektywy życiowe, wszystko w jednej chwili przepado ulego w gruzach. jestem przegrany, przegraem z życiem... pytam dlaczego ja? mam 24 lata... ja nie chce ale wierze że bóg wie co robi...